نقش ویتامین E در سلامت پوست

ویتامین ای (Vitamin E) یکی از ویتامین‌های محلول در چربی است که در زمینه پزشکی و سلامت پوست به مدت بیش از 50 سال مورد آزمایش و استفاده قرار می‌گرفته است. علی‌رغم تمام این تجربیات همچنان اطلاق درستی از مقدار مناسب مصرف و کارایی آن در این زمینه وجود ندارد.

در سال‌های اخیر بویژه در صنایع آرایشی، این ویتامین به دلیل اثرات آنتی اکسیدانی خود به شدت مورد توجه قرار گرفته است. با پیشرفت علوم زیستی و شیمی، نقش‌های بیولوژیک ویژه‌ای برای این ویتامین در پوست کشف شده است و همین امر منجر به تولید و گسترش انبوه فرآورده‌های آرایشی و بهداشتی گوناگون حاوی این ویتامین گردیده است.

روش کاربرد ویتامین ای جهت درمان مشکلات مختلف پوستی متفاوت است اما در عمده بیماری‌ها و عوارض جدی، مصرف خوراکی این ویتامین توصیه و پیشنهاد می‌شود. از جمله مشکلاتی که گمان می‌رود ویتامین ای در درمان آن‌ها سودمند باشد می‌توان به ترمیم زخم، پیشگیری از سرطان، ضایعات تاولی و نارسایی‌های عروقی اشاره کرد.

در زمینه کاربرد موضعی یعنی استعمال فرآورده‌های مختلف حاوی ویتامین E بر روی پوست، با در نظر گرفتن نتایج مطالعات و آزمایش‌های متعدد تنها به یک اثر قابل توجه و سودمند از این ویتامین، بیش از همه اشاره شده است. اثر مفید اصلی این ویتامین بر روی پوست، جلوگیری از آسیب پوست و محافظت از آن در برابر تابش اشعه‌های مضر بویژه اشعه فرابنفش ذکر شده است. به همین دلیل وجود این ویتامین در فرآورده‌های مراقبت از پوست می‌تواند یک مزیت محسوب شود.

مقدار مورد نیاز مصرف مکمل ویتامین E برای اکثر افراد در روز حدود 400 تا 600 واحد بین المللیست اما این مقدار بسته به سن و شرایط فرد متفاوت است. همچنین باید توجه کرد که مصرف این ویتامین به دلیل تضعیف سیستم انعقاد خون، در افرادی که داروهای رقیق کننده خون دریافت می‌کنند، توصیه نمی‌شود. در افرادی که رژیم‌های غذایی بدون چربی دارند یا اختلالات جذب چربی در دستگاه گوارش دارند یا داروهای لاغری دفع‌کننده چربی را مصرف می‌کنند، به دلیل انحلال این ویتامین در چربی، مصرف مکمل طبق دستور پزشک توصیه می‌شود.

ماخذ:

Vitamin E: critical review of its current use in cosmetic and clinical dermatology. Dermatol Surg -
MayoClinic: Vitamin D -