مکمل‌های ویتامینی و رفلاکس

مکمل‌های ویتامین و مواد معدنی مانند هر ماده غذایی ممکن است واکنش‌های مختلفی را در بدن افراد مختلف ایجاد کنند. به عنوان مثال بسیاری از افراد با مصرف ادویه‌های تند دچار رفلاکس می‌شوند اما در بسیاری از مردم چنین اتفاقی نمیفتد. در مورد مکمل‌های ویتامینی نیز این امر صادق است. در مجموعه ترکیبات این فرآورده‌ها مواد مختلفی وجود دارد که هر یک ممکن است در افراد خاص ایجاد رفلاکس نمایند.
مصرف مکمل‌های آهن یا کلسیم در بسیاری از افراد باعث بروز ناراحتی‌های گوارشی از جمله رفلاکس می‌شود. با توجه به این‌که این دو ماده معدنی در اکثر مکمل‌های مولتی ویتامین و مینرال وجود دارند احتمال بروز رفلاکس با این فرآورده‌ها مطرح می‌شود. مورد بعدی اسیدهای چرب امگا 3 است که مشکلات گوارشی از عوارض شایع آن‌هاست.
البته این موارد برای همه قطعیت و عمومیت ندارد. به عنوان مثال مشاهده شده است در افراد دچار فقر آهن، با تجویز آهن رفلاکس کمتر شده است. حتی مصرف ویتامین سی که یک اسید طبیعی است در برخی موارد منجر به بهبود علایم گوارشی از این دست شده است. در یک مطالعه علمی نشان داده شد که مصرف مکملی حاوی ملاتونین، تریپتوفان، متیونین، ویتامین B12 ، ویتامین B6 و فولیک اسید در بیماران باعث کاهش رفلاکس معده به مری شده است.
بنابراین می‌توان به مصرف کنندگان این مکمل‌ها توصیه نمود که اولا بهترین راه قضاوت در این زمینه امتحان کردن هر فرآورده مکمل است و این‌که فرد محصولی را انتخاب کند که با آن دچار رفلاکس نمی‌شود. همچنین افرادی که سابقه مشخص و شدید رفلاکس دارند لیست ترکیبات هر محصول را بررسی کنند و چنان‌چه به مورد حساسیت‌زایی برخوردند از مصرف آن مکمل خودداری کنند. مثلا ترکیب کافئین در بسیاری از مکمل‌ها وارد شده است لذا افرادی که با قهوه و چای دچار رفلاکس می‌شوند بهتر است از کاربرد مکمل‌های حاوی آن پرهیز نمایند.

ماخذ:

Journal of Pineal Research
Gastroenterology Research and Practice