عملکرد اصلی و اولیه پوست تشکیل سد محافظت کننده بدن در برابر عوامل محیطی می باشد و ساختار منحصر به فرد آن نیز موید همین امر است. پوست از دو لایه اپیدرمی خارجی با فراوانی سلولی بالا و ایجاد کننده سد محافظ و لایه زیرین با تراکم سلولی کمتر که تامین کننده قوام و الاستیسیته و همچنین تغذیه کننده پوست است تشکیل می شود.
پوست سالم و طبیعی بطور نسبی حاوی غلظتهای بالای ویتامین سی (Vitamin C) می باشد و عملکردهای بسیار مهم و شناخته شده ای را میسر می سازد. از جمله این عملکردها می توان به تحریک تشکیل کلاژن و کمک به حفاظت آنتی اکسیدانی در مقابل آسیب نوری تابش اشعه فرابنفش اشاره کرد.
آگاهی محققین نسبت به این اثرات و پدیده های طبیعی منجر طراحی و گسترش محصولات متعدد مراقبت از پوست شده است که به آنها مقادیر قابل توجه ویتامین سی افزوده شده است. البته باید خاطر نشان کرد که راه اصلی رساندن این ویتامین به پوست، دریافت کافی آن از طریق مواد غذایی می باشد و در مورد تغذیه پوست بصورت موضعی، هنوز شواهد و مدارک کافی مبنی بر کارایی وجود ندارد.
جهت روشن کردن بیشتر این موضوع در سالهای اخیر محققین مطالعات متعددی در زمینه تاثیر مستقیم ویتامین سی بر پوست انجام داده اند و نتایج این مطالعات نشان داده است که برخی از عملکردها و ساختارهای خاص پوست بطور قابل توجهی تحت تاثیر این ماده بهبود می یابند. از جمله این اثرات مفید که در آزمایشات به ثبت رسیده است محافظت پوست در برابر پیری ناشی از تابش فرابنفش، حفظ چربی پوست و جلوگیری از خشکی آن، کاهش چروکها، ترمیم زخم و جلوگیری از تشکیل اسکار و مهار التهاب پوست، بیش از همه مورد تاکید قرار گرفته است.
The Roles of Vitamin C in Skin Health: Nutrients. 2017